ADAT orang kita ialah bermaaf-maafan secara berkala. Memohon dan memberi maaf khususnya pada hari raya ataupun ketika-ketika tertentu sahaja. Misalnya orang minta maaf sebelum dia pergi mengerjakan haji, berjalan jauh, sedang sakit dan yang seumpama dengannya.
Sungguhpun begitu, sebaik-baik bermaafan ialah memberi maaf pada setiap hari. Sebagai manusia biasa, lumrahnya kita boleh memafkan tetapi tidak boleh melupakan, walaupun dicuba untuk melupakannnya. Orang putih kata 'forgive but not forget'.
Adakah kemaafan sebegini adalah sebenar-benar maaf?.
No comments:
Post a Comment