KENANGAN BERSAMA PAKCIK HIGA

"itu jam hidup kat Malaya susah, jalanpun tak ade... gambar 1999"

PERTAMA kali bertemu dengan beliau pada tahun 1989 apabila beliau datang menziarah pelajar-pelajar Malaysia di Okinawa International Centre (OIC), Jepun. Semenjak itu kami mula berkawan. Saya seronok bersembang dengan beliau kerana banyak perkara. Pertamanya tentang kebolehanya bertutur dalam BM. Pada masa itu ada 5-6 orang pelajar Malaysia di OIC, tetapi lama kelamaan tinggallah saya seorang sahaja apabila tahun sudah bertukar. Pada masa itu kami jika dapat mendengar bahasa Inggeris, rasanya sudah macam sampai di negara sendiri, sebabnya semuanya Nihonggo belaka. Tetapi Kyogi Higa atau nama panggilannya Pakcik Higa boleh bercakap Melayu, tentulah seronok berbual. Keduanya tentang pengetahuannya mengenai Malaya yang banyak. Selain dari itu saya suka mengusiknya kerana bahasa Melayu klasik yang digunakannya, ala-ala zaman Abdullah Munsyi gitu. Juga lagu-lagu Kamariah Nor kegemaran beliau. Beliau kerap datang ke OIC, membawa ikan dan makanan yang dimasaknya sendiri. Bila apa penuntut yang akan pulang ke Malaysia, beliau akan datang bawa omeyage. Saya juga beberapa kali ke rumah beliau di Ittoman, bahagian utara Okinawa. Namun tiap kali berhasrat untuk ke rumah beliau, beliaulah yang akan datang menjemput dengan teksi. Hanya sekali sahaja rasanya kami pergi sendirian, itupun beliau menunggu di pekan perkampungan nelayan Itoman.

Dari apa yang tersirat melalui kata-katanya, saya jangka dia menyimpan suatu hasrat untuk bertemu kawan-kawan lama atau mungkin saudara/keluarga di Malaysia. Apabila pulang ke Malaysia, saya menyertai JICA Alumni dan mula mengumpul kawan2 yang telah menjadi anak angkat beliau. Buat beberapa pungutan derma untuk membiayai beliau untuk ke Malaysia. Impian ini menjadi kenyataan setelah saya menemui pemberita2 dari Okinawa yang datang dalam rombongan Datuk Bandar Okinawa ke Malaysia. Setelah menceritakan tentang Pakcik Higa kepada mereka, pemberita ini mengedarkan topi di kalangan mereka dan dapatlah beberapa ribu yen. Setelah pulang, mereka menemui Higa dan foto saya telah meyakinkan beliau untuk ke Malaysia.

Sampai di Malaysia, saya bawa beliau ke Terengganu, ke Bukit Besi tempat beliau menjadi engineer dulu, ke Batu Rakit, Kuala Terengganu dan beberapa tempat lagi untuk mencari rakan-rakan beliau. Pulang semula ke KL dibawa ke Jejak Kasih TV3. Beliau ingin bertemu dengan anak & isteri yang telah berpisah semenjak perang dunia ke-2. Panggilan pertama yang diterima oleh saya di rumah telah menemukan mereka semua. Rombongan JICA Alumni & TV3 berkunjung ke Kelang dalam sesi pertemuan tragis ini. Sejak dari itu kehidupan Pakcik Higa semakin sibuk, maklumlah sudah ada 3 cucu yang besar-besar. Dalam kesibukan itu saya sempat juga bawa dia naik-turun dua tiga pejabat majalah dan akhbar. Beliau berpindah dari satu rumah ke satu rumah anak-anak angkatnya. Program sebulan telah menjadi tiga bulan beliau di Malaysia.

1999 saya datang lagi ke OIC dan Halela telah membawa saya menemui Pakcik Higa lagi. Dia masih ceria seperti dulu walaupun sedikit uzur. Sudah tidak lagi ke OIC kerana pacemaker yang dipakainya.

Pakcik Higa Invited to Malaysia

Beliau meninggal pada 24 March 2004 (melalui blog halela dan kini hanya tinggal kenang-kenangan bersama beliau di Naha, Itoman, Bukit Besi (kita dijamu dengan daging rusa oleh pemburu), Batu Rakit, Tok Dor, Keramat, Kelang, USJ dan sebagainya.